De zoete geur van suikerspinnen en popcorn. Herinner je je die geur nog? De explosie aan felle kleuren, opzwepende muziek en eindeloos knipperende lichtjes. Het duizelingwekkende reuzenrad en de wervelende draaimolen. Weer even onbezorgd kind zijn op de kermis.
Helemaal als er een dolenthousiast kind naast je staat te jumpen. Die je meesleept naar elke wilde attractie en smekend aan je blijft hangen want: ‘Ik durf niet alleen’.
De keuze is reuze
We starten bij de Royal King. Een heen en weer slingerende schommel (dubbele misselijkheid dus) met zijn hangende gondels. Die slaan we toch maar over. En ik doe ook maar even een paar stapjes opzij, als het blauwverlichte gevaarte mijn kant op slingert.
Ook de immer verleidelijke grijpautomaten met hun betoverende lichtjes en hypnotiserende bliepjes weten we te weerstaan.
Nee, dan de kronkelende Cycloon. Of liever de misselijkmakende rups. Die zag er toch zo vredig uit. Tot de kap dicht ging. Dat vond mijn maag iets minder. Vervolgens ging de rups ook nog achteruit…
Raak schieten blijkt best lastig
Even bijkomen bij de rustige kraampjes. Wat zal ik kiezen? Het vredelievende eendjes vissen, het iets actievere ballen gooien of de meer strijdlustige schietkraam?
Tja, ik hou wel van een beetje actie. Dus dan is de keuze snel gemaakt. Bovendien heb ik ooit als tiener bij mijn opa op de boerderij met de buks kunnen oefenen. Toen dat nog kon.
Er wordt een korte uitleg gegeven over het doorladen van het geweer en go. Dat ik uiteindelijk het richtvermogen van een aangeschoten mol blijk te hebben, doet er niet toe. Het gaat om de beleving. Ik had in ieder geval 1 schot raak. Van de 10.
Nostalgie
Nog even naar de snoepkraam met zijn felgekleurde zuurstokken, mierzoete lolly’s en die verrukkelijke, ruitvormige noga. Die zo heerlijk lang aan je tanden bleef plakken. Want ook dat is nostalgie. Hoe misselijker, hoe beter.
In de botsauto’s
Op naar de botsauto’s. 6 rondjes moet wel te doen zijn. Halverwege het 1e rondje heb ik al spijt. Ook al druk ik mijn nichtje op het hart om andere bestuurders niet frontaal te raken, dat blijkt voor de diehard pubers in de andere auto’s juist de grootste lol. Later hoor ik dat het er juist ’s avonds ruiger aan toe gaat in de botsauto’s. Dat kan ik beamen… Was nog even doorbijten dus, na dat 1e rondje. En toch, had het voor geen goud willen missen.
Want toen ik uiteindelijk geradbraakt en halfdoof de kermis af liep, kon ik eigenlijk al niet wachten tot volgend jaar.
Wat vind jij?