Sander Schattefor stuit tijdens zijn wandelingen door een groot bos in Venlo regelmatig op verlaten slaapplaatsen en achtergelaten spullen van dakloze arbeidsmigranten. Op een dag vindt hij een pakketje met een bijbel, verregende pasfoto’s en een dagboek van een vrouw.
Mensen zoals jij en ik
Deze podcast raakte mij door de indringende, persoonlijke verhalen van mensen zoals jij en ik. Arbeidsmigranten, die verblijven in het Jammerdal bos, vlakbij Venlo. De opvallende naam van het bos is een treffende vergelijking met de verhalen van deze gelukzoekers. Mensen in vaak erbarmelijke omstandigheden die in deze podcast een gezicht krijgen. In ‘Zwermelingen’ gaat Sander met podcastmaakster Naomi Steijger op zoek naar de schrijfster van het dagboek. Wat is er met haar gebeurd?
De zoektocht
In een poging de schrijfster van het gevonden dagboek te vinden, trekken Sander en Naomi Steijger door Venlo. Hun zwerftocht voert langs de twee gezichten van de stad: de felverlichte delen met uitzendbureaus en distributiecentra, maar ook langs de schaduwkant. Ze doen navraag bij de jongerenkerk, waar warme soep wordt uitgedeeld aan dakloze arbeidsmigranten. En in het voormalige klooster van Bethanië. Daar spreken ze ook de Poolse ‘Martin Myway’, die net zijn kamer uitruimt en inpakt om de bus naar Polen te halen, nadat hij zijn baan is verloren. Boa’s Christiaan en Karlijn vertellen hoe zíj omgaan met de bewoners van het bos. Als ze die tenminste vinden, want sommigen hebben zich enorm goed verstopt. Ook ontmoeten Sander en Naomi Marcin, hij bivakkeert in een bunker en bewaart de brieven van zijn geliefde in een rolkoffer.
Het dagboek
Als het duo het dagboek laat vertalen, blijkt dat aantekeningen te bevatten van een leven met agressie, alcohol en werkloosheid. De makers beginnen zich dan ook af te vragen of ze er wel goed aan doen de dagboekschrijfster op te sporen. Wil ze de spullen wel terug, die zo goed verpakt en verstopt waren in het bos? Wil ze wel geconfronteerd worden met de vinders, die haar aantekeningen lazen? Of… is het júist fijn om gezien te worden, in plaats van onopgemerkt te blijven?
