Autorijden vind ik heerlijk. Echter wel zonder file…
Ik herinner me nog goed toen ik 18 werd, wilde ik gelijk mijn rijbewijs halen. Het gaf me zo’n gevoel van vrijheid. Het idee dat je óveral heen kon rijden. Gewoon in de auto stappen en oneindig doorrijden. Stiekem er even tussenuit knijpen. Heel de wereld gaan ontdekken. Dat gevoel.
Weggedrag
Dus een autoreis naar Frankrijk is voor mij een uitje. Helemaal zen achter het stuur, hoofd leegmaken en gaan. Ik heb al in verschillende werelddelen autogereden en het valt mij op dat wij in Nederland echt niet de netste autorijders zijn. We hebben het altijd over het weggedrag van de Belgen en de Fransen, maar dat lijkt met de jaren steeds beter te worden. Of ben ik hierin de enige?
België
Anyway, mijn reis naar de Dordogne vorige maand. In Nederland is de infrastructuur meer dan uitstekend. Dus zonder file is dat een heerlijke start van de reis.
Dan passeer je de grens met België. Alles in de auto rammelt plotseling. En ik heb mij ook wel eens afgevraagd waarom de achterband zo’n gek geluid maakte. Zat er een bout los? Intussen weet ik wel beter. Het wegennet in België is net als de huizenbouw, geen pijl op te trekken.
Verkeersborden
Ook de bewegwijzering moet je goed in de gaten houden. Wij als verwende Nederlanders zijn gewend dat een afslag minimaal 3 maal herhaald wordt op de borden. Maar in België moet je een stuk alerter zijn. Neem bijvoorbeeld een wegomleiding. Blijft een puzzel die borden. Toch weer nét de verkeerde afslag genomen in Luik…
En dan de Belgische vrachtwagenchauffeur die een knipperlicht overbodig vindt. Waardoor je bijna de betonblokken in gedrukt wordt. Of de Belg die in Frankrijk bij de tolpoortjes op het laatste moment besluit dat poortje nummer 10 te druk is. Dus dat ie nog makkelijk even overdwars naar poortje nummer 2 kan crossen.
Podcast
Hoe ik me trouwens vermaak tijdens de reis? Oordopjes in en een podcast luisteren. Aanrader! De tijd is nog nooit zo snel voorbij gevlogen. Volgende maand zal ik de podcast van mijn terugreis met jullie delen. Iets met een politicus en een rockster.
Radio vind ik ook leuk. Maar in Frankrijk houden ze vooral van héél veel praten op de radio. En ik luister graag naar pratende Fransen. Maar niet op de radio.
Frankrijk
Zodra je België gepasseerd bent, de Franse autoroute. Het gevoel is gelijk daar. Het land van de croissants en de wijn. Alsof het in de lucht hangt. En het lijkt alsof de lucht lichter wordt. Van het grauwe België naar het zonnige Frankrijk. Onzin natuurlijk. Maar toch…
Het wegennet in Frankrijk is op de snelwegen over het algemeen heel goed. Je betaalt er dan ook wel wat tol voor, maar ach, ze hebben de aires (rustplaatsen langs de snelweg) er ook goed van opgeknapt.
Google Maps
Buiten de autoroutes in Frankrijk zijn de wegen nog wel eens dubieus. Google Maps heeft me al eens half door een weiland geloodst, over een onverhard, met stug gras begroeid pad. De onderkant van de auto was wel mooi schoon geborsteld door het hoge gras. Maar een lokaal boertje keek mij nogal bevreemd aan, toen ik hem passeerde. En mijn horloge vroeg of hij een training moest vastleggen. Iets met een hoge hartslag.
Ook locaties blijken soms niet juist; sta je bijvoorbeeld voor een leeg weiland, waar een winkel zou moeten zijn.
Franse Gendarme
Waar ik ‘m in Frankrijk wel altijd voor knijp, is de Franse Gendarme. Hoe aantrekkelijk ze ook ogen in hun stoere, donkerblauwe uniform. Zodra ik een donkerblauw busje achter mij ontwaar, check ik gelijk paniekerig of mijn gordel wel vast zit. Of mijn telefoon op veilige afstand ligt. Of ik mijn slippers wel heb omgewisseld voor schoenen. Ik ben namelijk wel eens door ze aangehouden. Geen idee meer waarvoor. Gelukkig toen geen boete gekregen. Dat herinner ik me nog wel. Beetje lief lachen, veel verontschuldigen en tussendoor ook een beetje serieus kijken helpt. Dat herinner ik me ook nog.
Maar deze zomer was het heerlijk touren naar Frankrijk. Kortom, ik kijk al weer uit naar mijn volgende autoreis naar het prachtige land van du vin, du pain et du boursin. Of liever du vin, du pain et du paté óf bleu des Causses. Zo heb ik geleerd in de Dordogne.
