Naar aanleiding van de documentaire ‘De kinderen van Ruinerwold’ besloot ik ook dit boek te lezen. Met tranen in mijn ogen. Het boek in het kort samengevat? Dapper, aangrijpend, claustrofobisch, integer en onvoorstelbaar.
Het verhaal beschrijft de onvoorstelbare jeugd van Israel van Dorsten. Zijn zachtheid en positiviteit zijn hartverscheurend. Zijn moed, hoe hij probeert bij zichzelf te blijven. Maar ook om zijn vader tevreden te houden.
Samenvatting
Op zondag 13 oktober 2019 verliet ik de boerderij waar ik jarenlang vastzat en stapte een café in Ruinerwold binnen. Op dat moment maakte ik me definitief los uit de geloofswereld van mijn vader, die mij vijfentwintig jaar lang in zijn macht had. In ‘Wij waren, ik ben. Weg uit Ruinerwold’ beschrijf ik mijn leven. Mijn vaders geloof en overtuigingen waren mijn realiteit: naar school ging ik niet, ik bestond niet eens voor de buitenwereld. Er waren alleen de geesten die om ons heen dwaalden en waarmee we praatten. Bidden was onze enige redding, God zat altijd in mijn hoofd. Ik zoek een weg naar de vrijheid voorbij schuld, angst, verdriet, onzekerheid. Maar wanneer mijn gedachten eindelijk vrij zijn, voel ik me meer opgesloten dan ooit. Ik wil weg uit de boerderij waar ik samen met mijn familie verborgen voor de buitenwereld leef. Maar wie gaat mij helpen? – Israel van Dorsten
